شکل های خوردگی
تعریف واژه خوردگی می‌تواند به‌صورت کلی و یا آن گونه که به‌طور عام و یا به طور خاص کاربرد دارد (وابسته به منظری که به آن نگریسته می‌شود) تعریف گردد. به‌عنوان‌مثال، در سیستم های آبی، انواع خوردگی به‌صورت یک فرآیند الکتروشیمیایی تعریف می‌شوند. در اصطلاح کلی‌تر، خوردگی به‌عنوان تخریب یک ماده به علت وجود یک محیط تعریف می‌شود. مزایایی در این تعریف کلی وجود دارد. محیط، می‌تواند آب، هوا، دی‌اکسید کربن، سیالات آلی، نمک های مذاب، گازهای گوگردی و غیره باشد. انواع خوردگی
در مورد موادی که در معرض خوردگی هستند باید گفت تمامی موادی که در مهندسی کاربرد دارند همچون فلزها، پلاستیک‌ها، لاستیک‌ها، اجرام یونی و کووالانسی، سیالات مافوق سردکننده، توده‌هایی مانند بتون، چوب و مواد کامپوزیت، در شمول موضوع قرار دارند، هرچند این بحث، عمدتاً با فلزات ارتباط دارد. انواع خوردگی
خوردگی می تواند به شکل های زیادی ظاهر شود همچون: خوردگی یکنواخت یا عمومی، خوردگی گالوانیکی، خوردگی شکافی، خوردگی حفره‌ای، خوردگی مرزدانه ای، خوردگی انتخابی، خوردگی سایشی، خوردگی تنشی، خوردگی خستگی و خوردگی فرسایشی.
محلول های ضد خوردگی میتره
به‌منظور درک بیشتر، مهندسان خوردگی و مهندسان طراح دو بستر در خصوص مدل های خوردگی شامل ذاتی و فرعی به وجود آمده است.
مدل های ذاتی خوردگی که مستقل از شرایط طراحی اتفاق می افتد عبارت اند از:
- خوردگی عمومی
- خوردگی حفره ای
- خوردگی مرزدانه ای
- خوردگی انتخابی
- خوردگی تنشی
و مدل های فرعی که تحت تأثیر طراحی قرار می گیرند عبارت اند از:
- خوردگی شکافی
- خوردگی گالوانیکی
- خوردگی سایشی
- خوردگی فرسایشی
- خوردگی خستگی
همچنین، یادآوری این نکته مفید خواهد بود که درون یک شکاف، ممکن است مدل های ذاتی خوردگی مانند خوردگی عمومی، خوردگی حفره‌ای، خوردگی انتخابی، خوردگی مرزدانه‌ای، یا خوردگی تنشی اتفاق افتاده باشد که این موضوع بایستی توسط مهندس طراح که شکاف را از بین می‌برد، موردتوجه و مطالعه قرار گیرد.
نمونه هایی دیگر از انواع خوردگی
- خوردگی زیر رسوبی
این نوع از انواع خوردگی هنگامی روی می دهد که سطح فلز به وسیله رسوبات و یا هر جسم خارجی دیگری پوشیده شده باشد. این وضعیت می تواند سبب به وجود آمدن خوردگی شیاری گردد.
در صورتی که رسوب تشکیل شده بر روی سطح فلز، رسانای جریان الکتریکی نیز باشد احتمال پدید آمدن خوردگی گالوانیکی نیز وجود دارد.
- خسارات هیدروژنی
خسارات هیدروژنی، شکل هایی از فرسایش ناشی از محیط هستند که در نتیجه تاثیر ترکیبی هیدروژن و تنش های کششی باقیمانده یا اعمالی به وجود می آیند.
خسارات هیدروژنی برای برخی از آلیاژهای خاص به صورت ترک خوردن، تاول زدن، تشکیل هیدرید و کاهش استحکام کششی بروز می نماید.
خسارات هیدروژنی را می توان به صورت های زیر تقسیم بندی کرد:
- تردی هیدروژنی
- تاول زدن هیدروژنی
- کربن زدایی
- حمله هیدروژنی
خوردگی میکروبی
- احیا کننده های سولفات
گروهی از باکتری های بی هوازی اجباری هستند که برای زندگی به اکسیژن نیاز ندارند و انرژی لازم برای رشد خود را از اکسیداسیون مواد آلی همراه با احیای سولفات به دست آورده، به جای اکسیژن موادی نظیر سولفات، گوگرد و سایر ترکیبات گوگردی اکسید شده را به عنوان پذیرنده ی نهایی الکترون مصرف نموده و آن ها را به سولفید احیا می کنند.
- اشکال خمیده، بیضوی، کروی و رشته ای با طول 1 تا 5 و عرض 5 % تا 2 میکرون
- اکسیژن باعث غیرفعال شدن آن ها می گردد
سولفید آهن (FeS) به رنگ سیاه می باشد که برای تشخیص آن چند قطره اسید کلریدریک به آن اضافه می نماییم، چنان چه بوی تخم مرغ گندیده از آن متصاعد شود، مشخصه باکتری های SRB می باشد.
به منظور انجام واکنش احیاء چهار عامل زیر باید همزمان وجود داشته باشد:
1-باکتری های احیا کننده سولفات (SRB)
2-ترکیبات سولفاته
3-منبع انرژی خارجی در شکل الکترون آزاد
4-درجه حرارت آب زیر 65 درجه سانتی گراد
