فلزات در اغلب محیط های شیمیایی در معرض خوردگی هستند، مثلا فلزات در تماس با آب، رطوبت، اسیدها، بازها، نمک ها، روغن ها، مواد گازی و سایر مواد شیمیایی خورده می شوند. به طور کلی مواد معدنی خورنده تر از مواد آلی هستند. به طور مثال خورندگی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی اغلب از اثر مواد معدنی نظیر کلر، گوگرد و … حاصل می شود تا به خاطر مواد آلی مانند روغن، نفت و گازوئیل.

عدم توجه به مشکلات خوردگی در هر واحد صنعتی و تولیدی، هزینه های پنهانی به دنبال دارد که اجتناب از آن غیر ممکن است. ملاحظات اقتصادی در هر یک از روش های کنترل خوردگی امری ضروری است. البته هیچ لزومی در انتخاب گران ترین روش های کنترل خوردگی نیست، چرا که ممکن است هزینه های صرف شده باعث عدم توجیه پذیری اقتصادی و هدر رفتن سرمایه شود.

بشر با تلاش برای دستیابی به مواد جدید، با استفاده از مواد آلی (عمدتا هیدروکربن‌ها) موجود در طبیعت به تولید مواد مصنوعی نایل شد. این مواد عمدتا شامل عنصر کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن و گوگرد بوده و به نام مواد پلیمری معروف هستند.

چون تعداد کمی از افراد به هنگام وقوع بحران می توانند به خوبی و منطقی فکر کنند، بنابراین بسیار مهم است که جهت واکنش در برابر چنین شرایطی آمادگی های لازم ایجاد شود. شرایط اضطراری می تواند طبیعی و یا ساخته دست بشر باشد، از قبیل سیل، طوفان، حریق، آزاد شدن گازهای سمی، ریخت و پاش مواد شیمیایی.

غالباً خوردگی در سرتاسر طول یک عضو یکنواخت نیست و معمولاً به وسط یا دو انتهای عضو محدود می شود. در رابطه با شمع ها امکان دارد خوردگی در بالای سطح آب، شدید و در زیر آن ضعیف باشد و یا اصلا اتفاق نیافتد. این ناحیه که در معرض حداکثر خوردگی است، غالباً دورتر از مقاطع مربوط به حداکثر لنگرها و نیروهای برشی است ولی میلگردها ممکن است در سرتاسر عضو یکنواخت باشند.

ممانعت کننده های خوردگی موادی هستند که وقتی به مقادیر کم به یک محیط خورنده اضافه شوند، سرعت خوردگی را کم می کنند. در واقع ممانعت کننده را می توان یک کاتالیزور باز دارنده فرض کرد. ممانعت کننده های بسیار زیادی با ترکیبات مختلف موجود می باشند.

کندانسور، چگالنده (Condenser): واحدی برای کنترل دما در یخچال ها، سیستم های تهویه و چیلرها است. عملکرد اصلی آن مبدل حرارتی است که در آن ماده ای (مبرد) را از حالت گاز به حالت مایع تبدیل می کند و از آنجا گرمای نهان توسط ماده از بین می رود و به خنک کننده کندانسور منتقل می شود.

بازدارنده های خوردگی (Inhibitors) افزودنی هایی هستند که با ایجاد تغییر و تحول بر روی سطح فلزات، محیط و یا هر دو خوردگی را تحت کنترل در آورده، شیوه عمل آنها ایجاد تغییرات در واکنش های آندی، کاتدی و یا هر دو آنها است. بازدارنده های خوردگی بسیار زیادی با ترکیبات مختلف موجود می باشند. اکثر این مواد با آزمایشات تجربی پیدا شده و اصلاح یافته اند و بسیاری از آنها با نام های تجاری عرضه می گردند و ترکیب شیمیایی آنها مخفی نگه داشته می شود.

در خطوط لوله انتقال نفت، بخش غالب افت فشار، ناشی از وجود اصطکاک در لوله ها است. اصطکاک در خطوط لوله منجر به کاهش دبی جریان و همچنین افزایش هزینه های پمپاژ و انرژی میگردد. این اصطکاک می‌تواند با تزریق پلیمرهای زنجیره بلند (بهبود جریان) به میزان قابل توجهی کاهش یابد.

هوادهی تاثیر چندانی بر حذف طعم و بو ندارد. بیشتر ترکیبات مولد طعم و بو حلالیت بالایی در آب دارند. بنابراین بجز در چند مورد، معمولا هوادهی در حذف طعم و بو نسبت به روش های دیگری مانند اکسیداسیون شیمیایی یا جذب سطحی تاثیر کمتری دارد.

تبرید عبارت است از جذب حرارت از یک سیال و دفع آن به سیال دیگر. سیال می تواند هوا یا آب و یا هر نوع گاز یا مایع دیگر باشد. در کلیه سیستم های تبرید حفظ سرما مستلزم جذب حرارت از موادی با درجه حرارت کمتر و خارج کردن این حرارت به محیطی با درجه حرارت بالاتر می باشد.

خوردگی در سیستم های تولید بخار باعث ایجاد مشکلات زیادی در پالایشگاه ها، واحدهای گاز و پتروشیمی می شود. خوردگی در بویلرها تابعی از غلظت اکسیژن، دی اکسید کربن و آمونیاک و نحوه کنترل این گونه ها و در برخی موارد ناشی از وجود آنیون های هیدروکسید و کلراید یا غلظت بالای مواد شیمیایی چلانت در آب بویلر است.

برای اندازه گیری مقدار مواد آلی موجود در آب روش های مختلفی وجود دارد. از جمله این روش ها اندازه گیری بخش مواد فرار، اندازه گیری کل مواد جامد، BOD و COD ، می باشد. چون اندازه گیری بخش مواد فرار و سنجش کل مواد جامد دارای خطای نسبتا زیادی است بیشتر از اندازه گیری اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی (BOD) و اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD) برای به دست آوردن مقدار مواد آلی موجود در آب استفاده می شود.

وقتی که آب از مراحل مختلف تصفیه می گذرد، بسته به اینکه به چه مصرفی می رسد باید در حد مورد لزوم ضدعفونی گردد. برای مثال آب آشامیدنی بعد از تصفیه و حذف مواد معلق و محلول در آن باید از هرگونه آلودگی میکروبی نیز به دور باشد و از نظر بهداشتی و سلامتی هیچ گونه خطری برای مصرف کننده نداشته باشد. از بین بردن و یا غیر فعال کردن موجودات زنده ذره بینی و میکروارگانیسم های بیماری زا با عنوان ضدعفونی کردن آب شناخته می شود.

فرآیندهای نرم سازی به منظور کاهش سختی آب به کار می روند. با استفاده از مواد شیمیایی، سختی آب تحت واکنش های شیمیایی قرار می گیرد و رسوب می نماید. که در نتیجه سختی آب کاهش می یابد. سختی آب به دلیل وجود کربنات ها، سولفات ها، کلریدها و نیترات های فلزات کلسیم، منیزیم، آهن و آلومینیوم است.

جهت مقایسه DM و محلول میتره باید در نظر داشت که برای رسوب برداری، پیشگیری از رسوب و پیشگیری از خوردگی باید از سه ماده متفاوت استفاده کرد که در این راستا معمولا از موادی مانند اسیدها جهت رسوب برداری،DM جهت حذف رسوب و در برخی موارد از موادی جهت حذف اکسیژن آب نیز استفاده می شود.