جامدات در آب به مواد معلق یا حل شده در آبهای آشامیدنی، سطحی و شور و همچنین فاضلاب های خانگی و صنعتی اشاره دارند. جامدات ممکن است از راه های مختلفی بر کیفیت آب و فاضلاب تأثیر بگذارند. آبهای با جامدات محلول زیاد معمولا دارای مرغوبیت پایین تر هستند و ممکن است واکنش های فیزیولوژیکی نامطلوب در مصرف کننده ایجاد کنند، بنابراین حداکثر 500 میلی گرم ماده جامد بر لیتر برای آب آشامیدنی مطلوب است.

منظور از TDS کل مواد جامد محلول در آب است که برابر مجموع غلظت همه یونهای موجود در آب می باشد. مواد محلول در آب ممکن است از نظر ماهیت « آلی » یا « معدنی » باشند. کل جامدات محلول در آب TDS را نمی‌توان به عنوان معیار اصلی مشخص کننده کیفیت آب در نظر گرفت و بیشتر درجه شفافیت آب را مشخص می‌کند.

آب خالص در طبیعت به دلیل ویژگی حلالیت بالای آن، وجود ندارد و دارای ناخالصی های گوناگون می باشد. ناخالصی آب را به سه دسته ی کلی مواد جامد محلول، مواد جامد معلق و کلوئیدی و گازها دسته بندی می نمایند.