فلزات در اغلب محیط های شیمیایی در معرض خوردگی هستند، مثلا فلزات در تماس با آب، رطوبت، اسیدها، بازها، نمک ها، روغن ها، مواد گازی و سایر مواد شیمیایی خورده می شوند. به طور کلی مواد معدنی خورنده تر از مواد آلی هستند. به طور مثال خورندگی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی اغلب از اثر مواد معدنی نظیر کلر، گوگرد و … حاصل می شود تا به خاطر مواد آلی مانند روغن، نفت و گازوئیل.

غالباً خوردگی در سرتاسر طول یک عضو یکنواخت نیست و معمولاً به وسط یا دو انتهای عضو محدود می شود. در رابطه با شمع ها امکان دارد خوردگی در بالای سطح آب، شدید و در زیر آن ضعیف باشد و یا اصلا اتفاق نیافتد. این ناحیه که در معرض حداکثر خوردگی است، غالباً دورتر از مقاطع مربوط به حداکثر لنگرها و نیروهای برشی است ولی میلگردها ممکن است در سرتاسر عضو یکنواخت باشند.

بازدارنده های خوردگی (Inhibitors) افزودنی هایی هستند که با ایجاد تغییر و تحول بر روی سطح فلزات، محیط و یا هر دو خوردگی را تحت کنترل در آورده، شیوه عمل آنها ایجاد تغییرات در واکنش های آندی، کاتدی و یا هر دو آنها است. بازدارنده های خوردگی بسیار زیادی با ترکیبات مختلف موجود می باشند. اکثر این مواد با آزمایشات تجربی پیدا شده و اصلاح یافته اند و بسیاری از آنها با نام های تجاری عرضه می گردند و ترکیب شیمیایی آنها مخفی نگه داشته می شود.

خوردگی در دیگ های بخار، ناشی از واکنش های شیمیایی و الکتروشیمیایی فلز با محیط اطرافش می باشد. مهمترین عوامل خوردگی در دیگ های بخار عبارتند از خوردگی اکسیژن، خوردگی گاز کربنیک، خوردگی ناشی از افت pH ، خوردگی قلیاییت، خوردگی نمک های هیدرولیز شونده و خوردگی مواد آلی.

سرمایه گذاری در کنترل خوردگی نوعی سودآوری است. عدم توجه به مشکلات خوردگی در هر واحد صنعتی و تولیدی، هزینه های پنهانی به دنبال دارد که اجتناب از آن غیر ممکن است. اولین قدم در اقتصاد خوردگی انتخاب روشی مناسب به منظور حداکثر کاهش هزینه های خوردگی است. این هزینه ها می تواند شامل: مخارج تولید و تجهیزات، از بین رفتن محصولات با ارزش، ظاهر نامطلوب محصول، هزینه های زیست محیطی و … باشد.

ضد خوردگی مس محصول فوق ¬العاده¬ موثری می باشد که باتوجه به کاربرد مس در صنایع مختلف، ¬سلامت و طول عمر سیستم را تضمین می نماید.

خوردگی فلزات فرآیندی است که در آن فلزات به اعداد اکسایش اصلی خود می‌رسند. درحقیقت، خوردگی فلزات یک واکنش اکسایش و کاهش است که در آن، فلز توسط محیط اطراف خود اکسید می‌شود. به طور معمول،‌ اکسیژن هوا در این فرآیندها نقش اکسنده دارد.