خوردگی درون چاهی یکی از مهم ترین مشکلاتی است که صنعت نفت و گاز با آن روبروست. با استفاده از روش های مختلف مانند انتخاب مواد مناسب، پوشش دهی سطحی، استفاده از مهارکننده های خوردگی و حفاظت کاتدی می‌توان نرخ خوردگی را به میزان قابل توجهی کاهش داد. درک بهتر از مکانیزم های خوردگی و توسعه تکنولوژی های جدید می‌تواند به بهبود کارایی و کاهش هزینه ها در این صنعت کمک کند.

به طور کلی می توان گفت که فرآیند خوردگی هیچ گاه متوقف نخواهد شد اما با به کار گیری یک برنامه مدیریت خوردگی می توان تا حد زیادی آن را کنترل کرد. در واقع با پیاده سازی مدیریت خوردگی، سازمان‌ها می‌توانند به طور فعال برای بهبود روش طراحی، بهره‌برداری و نگهداری دارایی‌های حیاتی خود برنامه ریزی کنند و در نتیجه هزینه کنترل آسیب و خرابی های غیرمنتظره ناشی از خوردگی را کاهش دهند.

خوردگی پدیده ای است که در اکثر محیط ها اتفاق می افتد، از این رو هیچ صنعتی نمی تواند از هزینه های خوردگی در امان باشد. مثلا، صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، کارخانجات و صنایع سنگین تولیدی (ذوب آهن، فولادسازی و …)، حمل و نقل، آب و فاضلاب، از جمله صنایعی هستند که به شدت با این پدیده دست به گریبانند. در این بخش سعی شده است به طور خلاصه به بررسی خوردگی در چند صنعت مهم پرداخته شود.

عدم توجه به مشکلات خوردگی در هر واحد صنعتی و تولیدی، هزینه های پنهانی به دنبال دارد که اجتناب از آن غیر ممکن است. ملاحظات اقتصادی در هر یک از روش های کنترل خوردگی امری ضروری است. البته هیچ لزومی در انتخاب گران ترین روش های کنترل خوردگی نیست، چرا که ممکن است هزینه های صرف شده باعث عدم توجیه پذیری اقتصادی و هدر رفتن سرمایه شود.

مدیریت خوردگی اقدامی است به منظور سازمان‌ دهی فعالیت‌ های خوردگی و روش‌ های کنترل آن‌ که در سال های اخیر در صنایع مختلف جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. با گسترش روز افزون فناوری‌ های جلوگیری از خوردگی، انتخاب روش‌ های مناسب برای کنترل خوردگی در یک واحد خاص، نیاز به اجرای یک برنامه مدون و جامع به نام مدیریت خوردگی، ضروری به نظر می‌رسد. مدیریت خوردگی مجموعه‌ ای از روش‌ ها و راهکارهایی است که در یک سیستم برای جلوگیری از خوردگی اعمال می‌ شود تا از نظر اقتصادی روش‌ های مقابله با خوردگی بهینه شود.