سیستم آب
همانند موجودات زنده که بدون آب نمی توانند زنده بمانند، پالایشگاه های نفت و کارخانه های پتروشیمی نیز بدون آب نمی توانند کار کنند. آب در سیستم های خنک کننده آبی، برای تهیه بخار و سیستم اطفا حریق استفاده می شود. فرآورده های نفتی و سوخت هایی که پس از تقطیر و فرایندهای مختلف کاتالیزوری و کراکینگ تولید می شوند، باید سرد شوند. آب بهترین سیال برای این کار است.
منابع مختلف آب باعث ایجاد مشکلات خوردگی متعددی می شوند که نیاز به توجه و بررسی دقیق دارند. به رغم محدود تر بودن ویژگی های آب (10-40 درجه سانتیگراد و 4 تا 5 بار) نسبت به ویژگی های نفت خام و فرآورده های نفتی، همه پدیده های خوردگی شناخته شده، با تجهیزات در تماس با آب اتفاق می افتند. از یک طرف، تئوری خوردگی فلزات در آب به خوبی شناخته شده است و طیف گسترده ای از اقدامات ضد خوردگی وجود دارد و می تواند مورد استفاده قرار گیرد. از سوی دیگر، عوامل بسیاری وجود دارد، به طور عمده ترکیبات فیزیکوشیمیایی متنوع آب و تغییرات آنها، که بر خوردگی فلزات در آب تاثیر می گذارد، پیش بینی خوردگی را دشوار می کند.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر و مشاوره با متخصصین ما تماس حاصل فرمایید.
گاهی اوقات خطوط لوله های اطفا حریق پر از آب آشامیدنی است که توسط بیوساید ها ضد عفونی شده است. آب در چنین خطوط لوله ای در گردش نیست و مدت زمان طولانی راکد می ماند. به رغم کلر زنی اولیه آب آشامیدنی، MIC (Minimum Inhibitory Concentration) شدید (عمدتا توسط باکتری های آهن) می تواند بعد از 2-3 سال در دیواره لوله باعث ایجاد سوراخ هایی با ضخامت 6 میلی متر شود. چنین مواردی از اصول ایمنی به دور هستند؛ زیرا عدم وجود فشار آب در خط لوله اطفا حریق در هنگام آتش سوزی در پالایشگاه نفت می تواند منجر به فاجعه شود.
نرخ خوردگی فولاد کربن با گذشت زمان در اکثر تاسیسات آبی به دلیل تشکیل محصولات خوردگی روی سطح (مشابه خوردگی اتمسفر) کاهش می یابد. مشکلات اصلی در سیستم های آب عبارتند از خوردگی، رسوب و آلودگی زیستی که علت آنها در بیشتر موارد به MIC مربوط می شود.
روش های معمول محافظت از سیستم های آب پالایشگاه و پتروشیمی در برابر خوردگی:
تقریبا تمام سیستم های خنک کننده آب با مواد شیمیایی که شامل بازدارنده های خوردگی، بیوسایدها و عوامل ضد رسوب هستند، محافظت می شوند. از پوشش های محافظ و محافظ آندی نیز برای کنترل خوردگی سطوح داخلی مبدل های حرارتی که در تماس با آب خنک کننده هستند استفاده می شود. کارایی آنها هر 4-5 سال با overhaul سیستم بررسی می شود. گاهی اوقات طراحان هنگام انتخاب پوشش ها، تمام پارامترهای فنی را در نظر نمی گیرند. به عنوان مثال، دمای خنک کننده آب معمولا 30 تا 35 درجه سانتی گراد متغیر است. با این حال، بخار با دمای 200 درجه سانتیگراد به مدت چندین ساعت برای شستن سطح داخلی بسیاری از مبدلهای حرارتی از هیدروکربن ها به درون آنها وارد میشود. اکثر پوشش های مقاوم در برابر آب به دمای بالا مقاوم نیستند، در نتیجه تخریب می شوند و باید تعمیر شوند.
محافظ آندی که در داخل مبدلهای حرارتی نصب می شوند، همواره به دلیل عدم توجه به جریان الکتریکی آب، نمی توانند به طور موثری مفید واقع شوند. نظارت بر خوردگی باید در تمام سیستم های آب استفاده شود.
Reference: Corrosion Problems and Solutions in Oil Refining and Petrochemical Industry. Adrian V. Gheorghe, Old Dominion University, Norfolk, VA, USA. Paraphrase by Franklin P. Jones (1908–1980), an American journalist
