پسماندهای تصفیه ی آب موادی هستند که در فرایندهای مختلف تصفیه حذف شده و دارای مقادیر زیادی آب هستند. این پسماندها مواد مولد کدورت و رنگ، جامدات آلی و غیر آلی، جلبک ها، باکتری ها، ویروس ها و مواد شیمیایی رسوب کرده را شامل می شوند. این مواد محصولات جانبی انعقاد شیمیایی، رسوب آهن و منگنز، شستشوی صافی ها، سختی گیری، احیای رزین ها و ریزپالاینده ها هستند. مایع حاصل ممکن است دارای 3 تا 10 درصد حجمی آب باشد. بسته به نوع فرایند و کیفیت آب خام، غلظت جامدات موجود در پسماندها بین 1/0 تا 4 درصد متغیر است. این پسماندها نباید به داخل نهرها، رودخانه ها یا دریاچه هایی که از آن ها منشا گرفته اند، تخلیه شوند. در حال حاضر، این زایدات بخشی از مواد زاید صنعتی هستند که دفع آن ها در آب های سطحی در محدوده ی اختیارات اصلاحیه های سال 1972 قانون کنترل آلودگی آب و 1977 قانون آب پاک قرار دارد. برای تخلیه ی پسماندها به درون آب های سطحی، اخذ مجوز ملی حذف تخلیه ی آلاینده ها ضروری خواهد بود.
واحدهای عملیاتی و فرایندی
به طور کلی مدیریت پسماندها شامل ته نشینی، تغلیظ، آمایش، آب گیری، خشکاندن، بازیافت و دفع است. اغلب، اجازه داده می شود تا پسماندهای تصفیه خانه ی آب به داخل مجاری فاضلاب شهری تخلیه شوند. انتخاب نوع این فرایندها به مقدار زیادی به عواملی مثل فضای موجود در محل، نوع و مقدار لجن، شرایط آب و هوایی محل، قیمت مواد شیمیایی خام و نوع روش دفع نهایی بستگی دارد.
الگوی فرایند برای مدیریت پسماندها
انتخاب یک الگوی مناسب برای تغلیظ، آمایش، آبگیری، دفع یا بازیافت لجن بر اساس اندازه ی واحد، هزینه ی ساخت و تجهیزات، زمین موجود و محل واحد و عوامل بهره برداری مثل مواد شیمیایی، انرژی، نیروی کار و قابلیت های هر فرایند و نیز ملاحظات اقتصادی کلی الگوی تصفیه استوار باشد. باید عوامل متعددی در انتخاب نهایی الگوی مناسب تصفیه در نظر گرفته شوند. این عوامل عبارتند از:
1) زمین مورد نیاز.
2) عملکرد در شرایط آب و هوایی نامساعد.
3) توانایی مهار تغییرات جریان.
4) قابلیت اعنماد فرایند.
5) سهولت بهره برداری و نگهداری.
6) پیش نیازها.
7) کیفیت لجن و مایع رویی.
