مقدمه:
منظور از TDS کل مواد جامد محلول در آب است که برابر مجموع غلظت همه یونهای موجود در آب می باشد. مواد محلول در آب ممکن است از نظر ماهیت « آلی » یا « معدنی » باشند. کل جامدات محلول در آب TDS را نمی‌توان به عنوان معیار اصلی مشخص کننده کیفیت آب در نظر گرفت و بیشتر درجه شفافیت آب را مشخص می‌کند.
بسیاری از مواد حل شده در آب نامطلوب هستند. مواد معدنی، گازها و مواد آلی حل شده در آب ممکن است موجب بروز رنگ، طعم و بوی نامطلوب شوند. برخی از ترکیبات شیمیایی ممکن است سمی باشند و برخی از اجزای آلی محلول به اثبات رسیده است که سرطانزا هستند. البته باید توجه داشت که تمامی مواد محلول در آب نامطلوب نیستند. اما میزان مواد محلول مطلوب در آب بسیار اندک است.
واحد سنجش کل جامدات محلول در آب TDS ، میلی گرم بر لیتر mg/L می‌باشد که از آن با اصطلاح ppm یاد می‌کنند.
روش های کاهش TDS
1- روش الکترودیالیز یا Electro Dialysis
روش الکترودیالیز یا Electro Dialysis که به اختصار ED نیز گفته می شود یک روش جداسازی غشایی می باشد و برای آب هایی با TDS کمتر از 5000ppm کاربرد دارد.
2- روش تبادل یونی
3- روش اسمز معکوس (RO)
اندازه گیری کل جامدات محلول در آب TDS
1- روش کلاسیک
برای اندازه گیری آن به این صورت عمل می نمایند که ابتدا نمونه صد میلی لیتری از آب را صاف می کنند و سپس آن را تا مرحله خشک شدن تبخیر می نمایند. مواد جامد باقیمانده را در دمای 110 درجه سانتی گراد قرار می دهند تا وقتی که وزن آن به مقدار ثابتی برسد. سپس آن را در یک دسیکاتور خشک می کنند و وزن آن را بدست می آورند.
2- روش دستگاهی
در این روش مقدار TDS با استفاده از دستگاه TDS متر انجام می گیرد که روش آسان و دقیقی می باشد.
رابطه EC با TDS
به دلیل آنکه یون ها عامل انتقال جریان برق در محلول ها هستند و میزان هدایت الکتریکی را مشخص می کنند، رابطه نزدیکی بین هدایت الکتریکی (EC) و کل مواد جامد محلول در آب (TDS) وجود دارد. رابطه بین کل املاح و هدایت الکتریکی را می توان به صورت زیر بیان کرد:
