گندزدایی ثانویه

گندزدایی ثانویه یک باقی مانده ی ضروری فراهم می آورد که از رشد مجدد میکروارگانیزم ها در شبکه ی توزیع جلوگیری می شود. معمولا از کلر، کلرامین ها و دی اکسید کلر به عنوان گندزدای ثانویه استفاده می شود. اگرچه در این بین کلرامین متداول ترین گندزدای ثانویه مورد استفاده هستند. کلرامین قدرت ویروس کشی ندارد و فقط اندکی در از بین بردن کیست های ژیاردیا موثر است. مهم ترین خواص کلرامین ها واکنش پذیری کم، دوام زیاد، عدم تشکیل THMs و سهولت تبدیل کلر آزاد باقی مانده به کلرامین باقی مانده با افزودن آمونیاک است.

فلوئور زنی آب

فلئور در طبیعت وجود دارد و می تواند در اثر انحلال رسوبات محتوی فلوئور یا سنگ های آذین وارد منابع آب خام شود. به ندرت در مقادیر کافی در آب های سطحی وجود دارد و فقط در چند منطقه ی جغرافیایی در آب های زیرزمینی غلظت آن است. فلوئور در غلظت های بالا برای انسان و سایر حیوانات سمی است اما غلظت کم آن سودمند است. غلظت های تقریبا 1mg/L  در آب آشامیدنی از پوسیدگی دندان در بچه ها جلوگیری می کند.

در زمان تشکیل دندان های دائمی، فلوئوراید به طور شیمیایی با مینای دندان ترکیب شده و منجر به سخت تر شدن و مقاوم تر شدن دندان می گردد که نسبت به پوسیدگی مقاوم است. در نتیجه، میزان پوسیدن، کشیدن و پرکردگی دندان ها کاهش می یابد. اگرچه، غلظت های بالای فلوئوراید ممکن است منجر به لکه دار کردن دندان ها شود. مقادیر بیش از حد فلوئوراید (بیش از 5mg/L  در آب آشامیدنی) ممکن است باعث شکننده شدن دندان ها، فلئوروزیس یا ناهنجاری های اسکلتی شود.

در بسیاری از تسهیلات تصفیه ی آب برای نگه داشتن غلظت فلوئوراید در حد بهینه از فلئور زنی استفاده می شود. با فرض این که افراد در آب و هوای گرم تر آب بیشتری مصرف می کنند، مقدار فلئوراید آب معمولا بر اساس دمای محیط تنظیم می شود.

فلئور زنی مواد شیمیایی و ذخیره ی آن ها

در حال حاضر از چندین ترکیب از جمله فلئورید کلسیم، فلئورید سدیم، سیلیکو فلئورید سدیم، سیلیکو فلئورید آمونیوم و اسید هیدروفلئوسیلیسیک برای فلئور زنی آب های آشامیدنی استفاده می شود.

فلئور زنی مواد شیمیایی خشک

مواد شیمیایی خشک مورد استفاده در فلئور زنی برای حفاظت در برابر رطوبت در محل های سرپوشیده نگهداری می شوند. پودر فلئورید سدیم خورنده است، بنابراین در طراحی سیستم اگر از سیستم های تخلیه ی متداول استفاده می شود، تجهیزات جمع آوری گرد و غبار نیز باید گنجانده شود.

محل نگهداری باید تهویه ی مناسب داشته و ظرفیت آن 1.2 تا 1.5 برابر مقدار ماده ی شیمیایی ذخیره شده باشد. در واحدهای بزرگ تر، باید از سیلوهای فولادی استفاده شود. برای انتقال ماده ی شیمیایی از سیلوی ذخیره به تجهیزات تزریق، به یک سیستم انتقال نیاز است.

فلئور زنی مواد شیمیایی مایع

بشکه های حاوی اسید هیدروفلئوسیلیسیک باید در یک محوطه با تهویه ی مناسب ذخیره شوند. برای مقادیر بیشتر مواد شیمیایی باید از مخزن ذخیره ی بزرگ استفاده شود. از مخازن فولادی پوشش داده شده با مواد لاستیکی (نئوپرن) یا یک ترموپلاستیک مناسب (مثل پلی اتیلن) باید برای این کار استفاده شود. ظرفیت مخزن باید برای مصرف حداقل یک تا دو ماه کافی باشد. ملاحظات مهمی که باید در طراحی مخازن ذخیره رعایت شود، عبارتند از:

1. تدارک لازم برای تخلیه ی بار دیده شود
2. یک شیر آب برای شستن نشتی ها و ریخت و پاش های مواد شیمیایی باید در دسترس باشد
3. مخازن بزرگ رو زمینی باید مجهز به یک سازه ی ذخیره ای به منظور نگه داشتن کل حجم مواد شیمیایی در مواقع شکستگی مخزن یا لوله ها باشند
4. سازه ی ذخیره ی بتنی باید یک پوشش حفاظتی مناسب داشته باشند
5. مخازن ذخیره ی زمینی باید مجهز به سیستم نشت یاب باشند
6. همه ی لوله ها و اتصالات باید از جنس ترموپلاستیک مناسب باشند.

سیستم تزریق فلئورید

مواد شیمیایی مورد استفاده در فلئور زنی یا به صورت خشک و یا محلول به آب اضافه می شوند. محلول فلئوراید می تواند از مواد شیمیایی خشک قبل از مصرف تهیه شود. مشکل بودن حل کردن مواد شیمیایی خشک در آب به درجه ی حلالیت آن ها بستگی دارد. سیلیکو فلئورید آمونیوم و فلئورید سدیم بیشترین انحلال را بین ترکیبات خشک مورد استفاده در فلئور زنی دارند و لذا حل کردن آن ها در آب آسان است.

تزریق کننده ها یا از نوع تزریق کننده ی خشک و یا تزریق کننده ی محلول هستند، اگرچه در تزریق کننده های خشک نیز از یک مخزن برای تهیه محلول قبل از نقطه ی تزریق استفاده می شود.

تزریق خشک

یک سیستم تزریق خشک معمولا متشکل از

1. تجهیزات انتقال ماده ی شیمیایی
2. تزریق کننده ی خشک
3. مخزن محلول به ظرفیت مصرف یک روز مجهز به همزن
4. سیستم جمع آوری گرد و غبار.

تزریق کننده های خشک به دو نوع حجمی و وزنی تقسیم می شوند. تزریق کننده های حجمی، حجم مشخصی از ماده ی شیمیایی را در یک زمان معین تحویل می دهند. تزریق کننده های وزنی وزن معینی از ماده شیمیایی را در زمان مشخصی تحویل می دهند. همه ی اجزای تزریق کننده های خشک از آهن یا فولاد ساخته می شوند.

• تزریق کننده های حجمی برای تحویل مقادیر کمتر ماده ی شیمیایی استفاده می شوند.
• صحت تزریق کننده های حجمی در گستره ی 3 تا 5 درصد وزنی و صحت تزریق کننده های وزنی 1 درصد است.
• نصب تزریق کننده های حجمی ساده تر و ارزان تر است.
• کنترل خودکار تزریق کننده های وزنی راحت تر است.
• تزریق کننده های وزنی معمولا در تصفیه خانه های بزرگ آب به کار گرفته می شوند.

تزریق محلول

یک سیستم تزریق محلول معمولا متشکل از اجزای زیر است:

1. مخزن بزرگ ذخیره و پمپ انتقال
2. مخزن ذخیره با ظرفیت مصرف یک روز
3. تزریق کننده ی محلول مخزن ذخیره ی روزانه باید از جنس ترموپلاستیک مقاوم ساخته شده و بتواند به اندازه ی مصرف یک روز محلول فلئوراید را در خود جای دهد.

محلول می تواند به صورت اشباع یا هر غلظت مطلوب تهیه شود. یک هم زن مقاوم به خوردگی نیز لازم است. تزریق کننده های محلول وسایلی هستند که برای اندازه گیری و تحویل حجم مشخصی محلول طی یک دوره ی زمان معین به کار می روند. انواع مختلف تزریق کننده های محلول شامل پمپ های دیافراگمی، پمپ های پیستونی و پمپ های جا به جایی چرخشی هستند. پمپ های دیافراگمی پرکاربردترین نوع هستند. جنس دیافراگم باید برای ترکیب فلئوراید و غلظت محلول وجود نداشته باشد.