خستگی به انهدام فلز در نتیجه ی اعمال تنش های دوره ای (متناوب) در محدوده ای کمتر از تنش تسلیم طراحی شده، اطلاق می گردد. شکست فلز در اثر تنش های دوره ای (متناوب) در مجاورت محیط خورنده را خوردگی خستگی می نامند.

فرایندهای غشایی به شیوه های فیزیکی برای جداسازی حلال از نمک های محلول در آن با استفاده از غشاهای نیمه تراوا اطلاق می شود. این فرایندها در سال های اخیر پیشرفت های زیادی داشته است. سابقه ی استفاده از غشا برای صاف کردن به اوایل قرن بیستم باز می گردد.

ارتوفسفات، فسفات های چگال pyro ،meta و دیگر پلی فسفات ها و فسفات های آلی فسفر در آبهای طبیعی و فاضلاب هستند که به صورت فسفات یافت می شود. آنها در محلول، به صورت ذرات یا پودر، و یا در شکل ارگانیسم های آبزی یافت می شوند

بي گمان يكي از هزينه هاي اساسي صنايع دريايي كشور كه بخش اعظم آن در برآورد خسارت هاي وارد شده سالانه پنهان مي ماند، خسارت ها و هزينه هاي خوردگي است. جلوگيري از خوردگي و هزينه هاي آشكار و پنهان آن با استفاده از روش هاي علمي و تخصصي موجب رشد و بالندگي زيادي در صنايع كشور مي گردد‌.

اگر قطعه ای هم زمان تحت تاثیر محیط خورنده و تنش های کششی قرار گیرد، خوردگی آن (از لحاظ سرعت و میزان) در مقایسه با شرایط عادی (در غیاب تنش) تشدید می گردد که به این فرآیند، خوردگی تنشی گویند. در حقیقت خوردگی تنشی عبارت است از زوال یک فلز یا آلیاژ که در محیط خورنده واقع شده و تحت تنش های کششی نسبتا کوچک اما مداوم قرار دارد.

به صدمات وارده بر سطح فلز در اثر حرکت نسبی دو سطح فلزی روی یکدیگر که تحت بارگذاری زیاد قرار داشته، خوردگی فرسایشی گویند. خوردگی فرسایشی در اثر تنش مکانیکی و حرکات مکرر سطحی(ارتعاش) تشدید می گردد. شرایط لازم برای وقوع خوردگی فرسایشی آن است که ابتدا می بایست دو جامد با دامنه ی نوسان کم بر روی یکدیگر حرکت رفت و برگشتی یا حرکت ارتعاشی داشته باشند و سپس دو جسم مذکور تحت بار(تنش مکانیکی) قرار داشته باشند.

در خوردگی جدایش انتخابی یکی از عناصر تشکیل دهنده آلیاژ به صورت انتخابی خورده شده و جسم متخلخلی باقی می ماند. این فرآیند در آلیاژهای معینی تنها تحت شرایط مشخصی اتفاق می افتد و معمولا خیلی آهسته (سال ها) به وقوع می پیوندد.

خوردگی سایشی، یکی دیگر از انواع خوردگی موضعی است. خوردگی سایشی، از بین رفتن فلز در اثر حرکت نسبی بین یک مایع خورنده و سطح فلز است. معمولا حرکت سیال بسیار سریع بوده و باعث سایش مکانیکی سطح فلز می گردد.

این نوع خوردگی برخلاف عدم تشابه ظاهری با خوردگی شیاری، یکی از اقسام آن به حساب می آید. خوردگی رشته ای در سطوح فلزاتی به وجود می آید که توسط مواد آلی، لعاب ها، لاک ها و لایه های محافظ پوشانده شده باشد. به همین دلیل گاهی آن را خوردگی زیر پوشش نیز می نامند. این نوع خوردگی رایج بوده و در زیر پوشش های مختلف و سطوح فلزاتی مثل فولاد، روی، آلومینیوم، منیزیم و نیکل آب کروم داده شده مشاهده می گردد.

خوردگی مرزدانه ای یکی از انواع خوردگی موضعی است. مرزدانه نسبت به خود دانه از سطح انرژی بالاتری برخوردار بوده و در نتیجه از نظر شیمیایی فعال تر و نسبت به خوردگی حساس تر است. در این حالت مواد موجود در مرزدانه ها نقش آند را بازی کرده (با سطحی کم تر) و خود دانه ها (با سطح وسیع تر) به عنوان کاتد عمل می نماید.

خوردگی شیاری در شیارها، شکاف های کم عرض زیر پیچ ها، زیر رسوبات و نقاطی از سیستم که محلول (الکترولیت) حالت ساکن یا مرده داشته باشد به وجود می آید. به دلیل محبوس شدن مایع خورنده در بین شیار، انجام واکنش خوردگی در شیار سرعت یافته و خوردگی شدید موضعی رخ خواهد داد.

خوردگی حفره ای نوعی از خوردگی موضعی است که باعث ایجاد حفره در فلز و در نتیجه منجر به سوراخ شدن و زوال آن می گردد. این نوع خوردگی به مراتب خطرناک تر از خوردگی یکنواخت است، زیرا تشخیص و پیش بینی وقوع حفره ها مشکل بوده و حفره ها گاهی مجزا و گاهی آن قدر به هم نزدیک هستند که باعث ایجاد سطح زبری روی فلز می شوند.

در صورتی که دو فلز غیر همجنس (با پتانسیل های الکتروشیمیایی متفاوت) در یک الکترولیت کنار یکدیگر قرار گیرند به طوری که اتصال الکتریکی بین آن ها برقرار باشد، خوردگی گالوانیکی رخ می دهد.

خوردگی یکنواخت متداول ترین نوع خوردگی است که به دلیل تماس کل سطح فلز با محیط خورنده، واکنش خوردگی در تمام سطح واقع شده و در نتیجه کاهش ضخامت فلز به صورت یکنواخت است. این نوع خوردگی در شکل زیر به صورت شماتیک نشان داده شده است. در این نوع خوردگی کاهش ابعاد فلز در اثر خوردگی کاملا یکنواخت است لذا سرعت خوردگی را با واحد کاهش ابعاد در واحد زمان بیان می کنند.

منیزیم یک عنصر ضروری در کلروفیل و در گلبول های قرمز است. بعضی از نمک های منیزیم برای مصرف خوراکی یا استنشاق سمی هستند. غلظت بیش از 125 میلی گرم در لیتر همچنین می تواند اثر مسهل و ادرارآور داشته باشد.

حلالیت یون های آهن با غلظت کربنات کنترل می شود. از آنجا که آبهای زیرزمینی اغلب با کمبود اکسیژن مواجه هستند، آهن های محلول در آب های زیرزمینی معمولا در حالت نمک های آهن هستند. در مواجهه با هوا و یا اضافه کردن اکسیدانها، آهن به حالت فروس اکسید شده و می تواند هیدرولیز شود تا آهن اکسید هیدراته غیرحلال قرمز رنگی را تولید کند.