روئین کننده ها معمولا مواد شیمیایی اکسیدان (معدنی) هستند که اضافه کردن آن ها به محیط خورنده، سبب نجیب شدن پتانسیل خوردگی شده و بدین ترتیب، باعث روئین شدن فلزات می شوند. کرومات ها، نیترات ها، مولیبدان ها جزء این دسته هستند.

تمایل ترکیبی برخی فلزات در محیط خورنده، ابتدا به صورت عادی با افزایش غلظت عوامل خورنده (قدرت اکسید کنندگی محلول)، افزایش یافته و خوردگی فلزات تشدید می گردد، اما در یک غلظت مشخص از عوامل خورنده، ناگهان سرعت خوردگی به طرز چشم گیری کاهش یافته و فلز تمایل ترکیبی خود را از دست داده و غیر فعال می گردد. علت کاهش خوردگی در یک غلظت مشخص از اجزای اکسید کننده، تشکیل لایه ی محافظ یا غیر فعال بر روی سطح فلز است. لایه ی محافظ می تواند اکسید، هیدروکسید یا ترکیبات دیگر باشد. به این پدیده روئین شدن می گویند.