خوردگی موضعی ناشی از غلظت نمک های سوزآور یا قلیایی که معمولاً در شرایط تبخیر یا انتقال حرارت بالا رخ می دهد. نمک سوزآور یا سود کاستیک یکی از پرکاربردترین ترکیبات یونی می باشد و در صنایع مختلف از جمله صنعت تصفیه آب، تولید کارتن و کاغذ، صنایع نفت و پالایشگاه ها، صنایع تولید آلومینیوم، صنایع غذایی، الکل سازی و شیشه مورد استفاده قرار میگیرد.

به خوردگی عمومی یا خوردگی موضعی فولادهای کربنی و سایر فلزات که ناشی از نمک های حل شده، گازها، ترکیبات آلی یا فعالیت میکروبیولوژیکی است، گفته می شود.

خوردگی میکروبی نوعی خوردگی ناشی از ارگانیسم های زنده نظیر باکتری، جلبک یا قارچ است. این نوع خوردگی اغلب همراه با تابرکل یا مواد آلی لزج است.

تمایل ترکیبی برخی فلزات در محیط خورنده، ابتدا به صورت عادی با افزایش غلظت عوامل خورنده (قدرت اکسید کنندگی محلول)، افزایش یافته و خوردگی فلزات تشدید می گردد، اما در یک غلظت مشخص از عوامل خورنده، ناگهان سرعت خوردگی به طرز چشم گیری کاهش یافته و فلز تمایل ترکیبی خود را از دست داده و غیر فعال می گردد. علت کاهش خوردگی در یک غلظت مشخص از اجزای اکسید کننده، تشکیل لایه ی محافظ یا غیر فعال بر روی سطح فلز است. لایه ی محافظ می تواند اکسید، هیدروکسید یا ترکیبات دیگر باشد. به این پدیده روئین شدن می گویند.

خوردگی درون چاهی یکی از مهم ترین مشکلاتی است که صنعت نفت و گاز با آن روبروست. با استفاده از روش های مختلف مانند انتخاب مواد مناسب، پوشش دهی سطحی، استفاده از مهارکننده های خوردگی و حفاظت کاتدی می‌توان نرخ خوردگی را به میزان قابل توجهی کاهش داد. درک بهتر از مکانیزم های خوردگی و توسعه تکنولوژی های جدید می‌تواند به بهبود کارایی و کاهش هزینه ها در این صنعت کمک کند.

مجموعه عوامل موثر بر خوردگی فلزات را می توان به دو دسته اصلی عوامل محیطی و عوامل ذاتی فلز تقسیم نمود.

آمار وقوع مربوط به هر نوع از انواع خوردگی فلزات متفاوت بوده و اهمیت هر نوع از آن در بین سیستم ها و محیط های گوناگون متفاوت خواهد بود. از طرفی وجوه مشترک عجیبی در توزیع صدمات انواع خوردگی در صنایع مشابه وجود دارد که با مقایسه ی آن ها می توان دریافت، مشکلات خوردگی در صنایع همسان بسیار شبیه به یکدیگر می باشد.

به طور کلی می توان گفت که فرآیند خوردگی هیچ گاه متوقف نخواهد شد اما با به کار گیری یک برنامه مدیریت خوردگی می توان تا حد زیادی آن را کنترل کرد. در واقع با پیاده سازی مدیریت خوردگی، سازمان‌ها می‌توانند به طور فعال برای بهبود روش طراحی، بهره‌برداری و نگهداری دارایی‌های حیاتی خود برنامه ریزی کنند و در نتیجه هزینه کنترل آسیب و خرابی های غیرمنتظره ناشی از خوردگی را کاهش دهند.

خوردگی پدیده ای است که در اکثر محیط ها اتفاق می افتد، از این رو هیچ صنعتی نمی تواند از هزینه های خوردگی در امان باشد. مثلا، صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، کارخانجات و صنایع سنگین تولیدی (ذوب آهن، فولادسازی و …)، حمل و نقل، آب و فاضلاب، از جمله صنایعی هستند که به شدت با این پدیده دست به گریبانند. در این بخش سعی شده است به طور خلاصه به بررسی خوردگی در چند صنعت مهم پرداخته شود.

به طور کلی برای سهولت بررسی مسائل خوردگی و هم چنین مقایسه ی فلزات مختلف با یکدیگر، بهترین روش، بیان سرعت یا نرخ انجام واکنش خوردگی است. از واحدهای اندازه گیری خوردگی برای بیان سرعت خوردگی استفاده می شود.

با وجود استفاده های صنعتی گسترده از هیدرازین، مطالعات مدون کمی درباره اثرات مضر آن در انسان انجام گرفته است. انسان ممکن است از راه های مختلفی از جمله شغلی، مصرف داروهای حاوی هیدرازین، مصرف سیگار یا به صورت تصادفی در معرض هیدرازین قرار گیرد. هیدرازین از طریق پوست، ریه و دستگاه گوارش جذب و به سرعت در سراسر بدن پخش میشود. در مورد مسمومیت های حاد انسان، استفراغ، آسیب های متعدد دستگاه تنفسی، سیستم اعصاب مرکزی کبد و کلیه ها گزارش شده است.

فلزات در اغلب محیط های شیمیایی در معرض خوردگی هستند، مثلا فلزات در تماس با آب، رطوبت، اسیدها، بازها، نمک ها، روغن ها، مواد گازی و سایر مواد شیمیایی خورده می شوند. به طور کلی مواد معدنی خورنده تر از مواد آلی هستند. به طور مثال خورندگی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی اغلب از اثر مواد معدنی نظیر کلر، گوگرد و … حاصل می شود تا به خاطر مواد آلی مانند روغن، نفت و گازوئیل.

عدم توجه به مشکلات خوردگی در هر واحد صنعتی و تولیدی، هزینه های پنهانی به دنبال دارد که اجتناب از آن غیر ممکن است. ملاحظات اقتصادی در هر یک از روش های کنترل خوردگی امری ضروری است. البته هیچ لزومی در انتخاب گران ترین روش های کنترل خوردگی نیست، چرا که ممکن است هزینه های صرف شده باعث عدم توجیه پذیری اقتصادی و هدر رفتن سرمایه شود.

غالباً خوردگی در سرتاسر طول یک عضو یکنواخت نیست و معمولاً به وسط یا دو انتهای عضو محدود می شود. در رابطه با شمع ها امکان دارد خوردگی در بالای سطح آب، شدید و در زیر آن ضعیف باشد و یا اصلا اتفاق نیافتد. این ناحیه که در معرض حداکثر خوردگی است، غالباً دورتر از مقاطع مربوط به حداکثر لنگرها و نیروهای برشی است ولی میلگردها ممکن است در سرتاسر عضو یکنواخت باشند.

ممانعت کننده های خوردگی موادی هستند که وقتی به مقادیر کم به یک محیط خورنده اضافه شوند، سرعت خوردگی را کم می کنند. در واقع ممانعت کننده را می توان یک کاتالیزور باز دارنده فرض کرد. ممانعت کننده های بسیار زیادی با ترکیبات مختلف موجود می باشند.

بازدارنده های خوردگی (Inhibitors) افزودنی هایی هستند که با ایجاد تغییر و تحول بر روی سطح فلزات، محیط و یا هر دو خوردگی را تحت کنترل در آورده، شیوه عمل آنها ایجاد تغییرات در واکنش های آندی، کاتدی و یا هر دو آنها است. بازدارنده های خوردگی بسیار زیادی با ترکیبات مختلف موجود می باشند. اکثر این مواد با آزمایشات تجربی پیدا شده و اصلاح یافته اند و بسیاری از آنها با نام های تجاری عرضه می گردند و ترکیب شیمیایی آنها مخفی نگه داشته می شود.