تمایل ترکیبی برخی فلزات در محیط خورنده، ابتدا به صورت عادی با افزایش غلظت عوامل خورنده (قدرت اکسید کنندگی محلول)، افزایش یافته و خوردگی فلزات تشدید می گردد، اما در یک غلظت مشخص از عوامل خورنده، ناگهان سرعت خوردگی به طرز چشم گیری کاهش یافته و فلز تمایل ترکیبی خود را از دست داده و غیر فعال می گردد. علت کاهش خوردگی در یک غلظت مشخص از اجزای اکسید کننده، تشکیل لایه ی محافظ یا غیر فعال بر روی سطح فلز است. لایه ی محافظ می تواند اکسید، هیدروکسید یا ترکیبات دیگر باشد. به این پدیده روئین شدن می گویند.

سیستم های دیگ بخار (بویلر) در فرآیند کاریشان با دو گاز اکسیژن و دی اکسید کربن محلول در آب ورودی به آنها مواجه هستند. وجود این گازها موجب ایجاد خوردگی در دیگ های بخار و سامانه های حرارتی میگردد و در بلند مدت دستگاه را از کار خواهد انداخت معمولا اکسیژن محلول در آب را به دو صورت فیزیکی و شیمیایی رفع می کنند.

عامل موثر بر خورندگی و رسوب گذاری آب، قلیائیت میباشد. برای نمونه می توان گفت، قلیائیت آب مورد استفاده در دیگ های بخار باید به اندازه کافی بالا باشد تا از خورده شدن دیواره دیگ ها جلوگیری شود.