Erosive corrosion
مقدمه:
به صدمات وارده بر سطح فلز در اثر حرکت نسبی دو سطح فلزی روی یکدیگر که تحت بارگذاری زیاد قرار داشته، خوردگی فرسایشی گویند.
خوردگی فرسایشی در اثر تنش مکانیکی و حرکات مکرر سطحی(ارتعاش) تشدید می گردد. شرایط لازم برای وقوع خوردگی فرسایشی آن است که ابتدا می بایست دو جامد با دامنه ی نوسان کم بر روی یکدیگر حرکت رفت و برگشتی یا حرکت ارتعاشی داشته باشند و سپس دو جسم مذکور تحت بار(تنش مکانیکی) قرار داشته باشند.
در اثر این حرکت، از یک سو لایه ی اکسیدی روی سطح تشکیل می شود و از سوی دیگر این لایه در اثر سایش دو سطح بر روی هم از بین می رود و در هر لحظه سطح فلز در معرض محیط خورنده بوده و بدین طریق سرعت خوردگی به شدت افزایش می یابد. تخریب حاصل از خوردگی فرسایشی به صورت کندگی های سطحی روی فلز، به صورت حفره، شیار، فرسودگی و لق شدن اجزای مونتاژ شده بروز می نماید.
صفحات فولادی پیچ شده روی ریل های راه آهن، بلبرینگ های جا زده شده روی شفت ها، اجزای موتورها، یاتاقان های توپی و غلتکی، همگی نشان دهنده ی این نوع خوردگی هستند.
مکانیزم های خوردگی فرسایشی
مکانیزم خوردگی فرسایشی شامل عوامل الکتروشیمیایی و مکانیکی است. در اثر حرکت نسبی دو سطح روی یکدیگر، خراش یا بی نظمی سطحی بسیار ریز روی سطوح فلز ایجاد شده و این عیوب در اثر عوامل الکتروشیمیایی به ذرات اکسیدی تبدیل می شوند و تجمع آن ها باعث سایش های بعدی می گردد. از سوی دیگر کار مکانیکی و افزایش فشار سطوح روی یکدیگر سبب کنده شدن ذرات ریز از سطح فلز شده و این ذرات به صورت تکه های اکسیدی در آمده و تکرار این مراحل باعث تشدید خوردگی فرسایشی سطوح در تماس با یکدیگر می شوند.
روش های کاهش یا جلوگیری از این نوع خوردگی:
- کم کردن اصطکاک: استفاده از گریس و روغن هایی که دارای سیالات زیاد بوده که باعث کاهش اصطکاک و مانع تماس اکسیژن با سطوح می شود. به همین منظور گاهی اوقات از پوشش های فسفاته که همراه با روغن کاری استفاده می شود.
- افزایش فشار وارده به سطح برای کاهش لغزش بین سطوح جفت شده.
- استفاده از واشر برای کاهش (جذب) ارتعاشات نسبی و ممانعت از ورود هوا به سطح تماس.
- افزایش سختی یک یا هر دو جسمی که روی هم قرار دارند. برای افزایش سختی سطوح فلزات می توان از روش هایی مانند ماسه پاشی، ساچمه زنی و کارسرد استفاده کرد.
share :
Submit your opinion
Your email address will not be published.