Local corrosion inhibitor
بازدارندگی خوردگی موضعی
خوردگی موضعی، روی فلزاتی که به وسیله لایه های روئین، پوشیده شده اند اتفاق می افتد. این امر می تواند ناشی از ایراد یا شکستگی لایه روئین باشد. یون های مهاجم مانند کلرید باعث شکست لایه روئین در نقاط ضعیف روی سطح فلز می شوند. در این حالت قسمت اعظم فلز در وضعیت روئین است در حالی که نواحی موضعی کوچکی از آن در وضعیت فعال قرار گرفته اند.
خوردگی موضعی پس از گذشت زمان لازم برای برهم کنش فلز با محیط مهاجم شروع خواهد شد، این گذشت زمان به نام زمان انگیزش برای جوانه زنی حفره معروف است که به غلظت یون های مهاجم و پتانسیل الکترودی فلز وابسته است. منشا حفره ها به وجود نقاط ضعیف در لایه اکسید سطحی وابسته است. در این نقاط محصولات خوردگی با نرخ بالاتری نسبت به سطح روئین تشکیل می شود.
برخی ترکیبات معدنی سبب کاهش سرعت خوردگی موضعی شده، پتانسیل شکست را افزایش می دهند. برخی آنیون ها مانند NO3–، SO42-، Cr2O7، H2PO4–و OH– بازدارنده بوده و از خوردگی موضعی آهن و نیکل جلوگیری می نمایند. بازدارنده های معدنی که به منظور جلوگیری از خوردگی موضعی استفاده می شوند، روئین کننده بوده و شامل ترکیباتی هستند که روی سطح فلز، نمک های غیر محلول ایجاد می کنند. نیتریت و کرومات روئین کننده هایی هستند که سبب پایین آمدن سرعت احیا شده و یا به عبارت دیگر باعث می شوند پتانسیل الکترود به مقادیر مثبت تری تغییر یابد.
share :
Submit your opinion
Your email address will not be published.