Uniform corrosion inhibition
الف) بازدارندگی خوردگی در محیط های اسیدی
خوردگی فلزات در محیط های اسیدی می تواند توسط مواد مختلف زیادی ممانعت شود. این مواد می توانند شامل عناصر ساده نظیر یون های کلرید، برمید یا یدید و یا ترکیبات آلی مخصوصا آن هایی که حاوی عناصر گروهVوVI جدول تناوبی نظیر نیتروژن، فسفر، آرسنیک، اکسیژن، گوگرد و سلنیم در گروه عاملی خود هستند، باشند. ترکیبات آلی حاوی پیوندهای چندگانه نیز بازدارنده های مفیدی هستند. ترکیبات آلی با وزن مولکولی بالا مثل پروتئین ها و پلی ساکاریدها هم دارای خواص بازدارندگی خوردگی هستند.
اولین مرحله در عملکرد بازدارنده ها در محلول های اسیدی، معمولا جذب بازدارنده روی سطح فلز عاری از اکسید است. سپس بازدارنده جذب شده سبب توقف فرآیندهای خوردگی الکتروشیمیایی کاتدی و یا آندی می شود.
ب) بازدارندگی خوردگی در محیط های خنثی
خوردگی فلزات در محیط های خنثی، از دو جنبه با خوردگی آن ها در محلول های اسیدی تفاوت دارد:
- در محلول های خنثی، اشباع از هوا، واکنش کاتدی اصلی، احیای اکسیژن حل شده و تولید یون هیدروکسید است، در حالی که در محلول های اسیدی، واکنش آزاد شدن هیدروژن، واکنش کاتدی اصلی می باشد.
- در حالت خنثی سطح فلز از فیلم های اکسیدی، هیدروکسیدها، یا نمک های کم محلول پوشیده می شود. ولی در محیط های اسیدی این اکسیدها محلول می باشند. به دلیل این اختلاف مکانیسم، بازدارنده های محیط های خنثی و اسیدی از یکدیگر متمایزند. اساس محافظت و بازدارندگی در محیط های خنثی، ایجاد ترکیبات پایدار روی سطح فلز می باشد.
ج) بازدارندگی خوردگی در محیط های قلیایی
در محیط های قلیایی خوردگی را می توان به وسیله میزان نفوذ اکسیژن به داخل رسوب حاصل از محصول خوردگی کنترل یا کاهش داد. بعضی فلزات مانند آلومینیوم، روی و سرب در محیط های قلیایی به کندی خورده می شوند. ولی درpHهای بالاتر از 9 میزان خوردگی خیلی زیاد می شود که باید از بازدارنده ها استفاده شود.
share :
Submit your opinion
Your email address will not be published.