تغییر محیط

تغییر محیط خورنده یک روش عمومی برای تقلیل خوردگی و بازدارندگی از خوردگی است. تغییرات محیط تحت تاثیر پارامترهای زیر صورت می گیرد:

1. تغییر دما
2. تغییر غلظت اکسیژن
3. تغییر سرعت
4. تغییر غلظت
5. تغییر ترکیب
6. تغییر میزان رطوبت

تغییر دما

در اسیدها با کاهش دما، سرعت خوردگی کم می شود. ولی درpH=7، کاهش دما خوردگی را افزایش می دهد (خوردگی در آب جوش نسبت به آب سرد خیلی کم تر است).

تغییر غلظت اکسیژن:

در فلزات و آلیاژهایی که حالت روئین شدن دارند، افزایش اکسیژن باعث کاهش سرعت خوردگی و کاهش اکسیژن باعث افزایش سرعت خوردگی می شود.

تغییر سرعت:

یکی از روش هایی که اغلب برای کنترل خوردگی به کار می رود، کاهش سرعت حرکت سیال است. افزایش سرعت حرکت معمولا سرعت خوردگی را افزایش می دهد. اگرچه استثنائات مهمی در این مورد وجود دارد. فلزات و آلیاژهایی که روئین می شوند، مثلا فولادهای زنگ نزن در محیط های متحرک نسبت به محلول های ساکن بهتر عمل می شود.

تغییر ترکیب:

وجود بعضی از مواد مانند کلر، آمونیاک، سولفید هیدروژن، دی اکسید گوگرد، اسیدهای معدنی مثل اسید کلریدریک، اسید سولفوریک و اسید نیتریک و اسیدهای آلی مثل استیک و فرمیک اسید در محیط خورنده حائز اهمیت می باشد. به طور کلی مواد معدنی خورنده تر از مواد آلی هستند.

تغییر میزان رطوبت:

با توجه به اینکه خوردگی تحت تاثیر یک فرآیند الکتروشیمیایی اتفاق می افتد، برای انتقال بار به یک الکترولیت نیاز است. آب حاوی یون، یک الکترولیت بسیار عالی است. مقدار و درصد رطوبت عامل مهمی در خوردگی اتمسفری می باشد. از عوامل مهمی که رطوبت در آن نقش دارد، نقطه شبنم است که تاثیر بسزایی بر خوردگی دارد. نقطه شبنم درجه حرارتی است که در آن رطوبت موجود در هوا به حالت اشباع می رسد و پس از تراکم به صورت شبنم در می آید.

برای وقوع خوردگی اتمسفری به یک رطوبت نسبی بحرانی نیاز است که در میزان درصدهای کم تر از آن، حضور رطوبت تاثیری بر ایجاد خوردگی اتمسفری ندارد. زمانی که درصد رطوبت نسبی محیط به اندازه بحرانی برسد، الکترولیت لازم برای خوردگی فلز فراهم شده و با افزایش درصد رطوبت نسبی، شاهد افزایش نرخ خوردگی فلز نیز خواهیم بود. درصد رطوبت نسبی، به جنس فلز و سایر آلاینده ها وابسته است. در درصد رطوبت های بالاتر، میزان خوردگی تحت تاثیر عواملی نظیر گازها و مواد جامدی که باعث آلودگی هوا می شوند قرار دارد.

بنابراین در بسیاری موارد با کم کردن درجه حرارت، تخلیه عوامل اکسید کننده یا اکسیژن زا و بالاخره با تغییر غلظت الکترولیت می توان خوردگی را تا حد قابل توجهی کنترل نمود. البته میزان تاثیر عوامل یاد شده به شرایط خاص فلز و محیط بستگی دارد ولی معمولا کاهش سرعت سیال خصوصا در خوردگی سایشی تاثیر کاهشی دارد. اگر چه در مورد فلزات فعال-غیر فعال، کاهش سرعت تاثیر معکوسی دارد. از سوی دیگر با روش های مختلفی (مثل استفاده از گاز خنثی، عبور آب، دیگ های بخار از روی فولاد، استفاده از خلا) می توان عوامل اکسیژن زا را دور کرد. بالاخره با کاهش غلظت الکترولیت نیز می توان خوردگی را تا حدودی کنترل نمود.